ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΝΕ ΠΟΤΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ!

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δεν είναι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος και δεν είναι ο Παύλος Φύσσας. Δεν είναι λαθρομετανάστες και δεν είναι αυτόχειρες. Δεν ανήκουν στο Πάνθεον των ηρώων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΜΕ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντίθετα είναι θύματα τους. Το μόνο τους έγκλημα είναι ότι ήθελαν να εργαστούν παρά τις σαφείς εντολές που είχαν δώσει οι αναρχοαριστεροί. Το πλήρωσαν με τη ζωή τους και παραμένουν ανώνυμα θύματα.... που οι δολοφόνοι τους δεν έχουν δικαστεί για τα εγκλήματα τους.
Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών, Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών, Επαμεινώνδας Τσακάλης, 36 ετών και ένα αγέννητο μωρό.
Δυστυχώς ήμουν παρούσα, δυστυχώς ήμουν από αυτούς που παρόλο που άκουγαν τις κραυγές τους, δεν μπόρεσαν να τους βοηθήσουν. Δυστυχώς είναι από αυτούς που τους στοιχειώνει ακόμα η κραυγή "Κάψτε τους" που αλάλαζαν τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ώρα που οι δολοφόνοι έσπαγαν με ειδικό εργαλείο το άθραυστο τζάμι της ΜΑΡΦΙΝ και πέταγαν μέσα μολότοφ με επιταχυντικό υγρό.
Δυστυχώς ήμουν παρούσα, όταν τα μπλοκ του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΣΥΡΙΖΑ, κάλυψαν τους δολοφόνους κουκουλοφόρους, που βγήκαν μέσα από τους παρατεταγμένους διαδηλωτές τους. Ευτυχώς ήμουν ένα από τα τρία άτομα που πάλεψαν με τους ακροαριστερούς, που δεν άφηναν το πυροσβεστικό να περάσει και έτσι σώθηκαν κάποιοι. Ευτυχώς οι φωτογραφίες μου ταξίδεψαν σε όλο το κόσμο και έδειξαν τι έγινε στη ΜΑΡΦΙΝ εκείνη τη μέρα, που απεργούσαν όλως τυχαίως οι δημοσιογράφοι. Ευτυχώς μέσα από τις φωτογραφίες μου φάνηκε το ποιόν των αναρχοκομμουνιών. Η φωτογραφία με τον Πέτρο Κωνσταντίνου μπροστά από τη ΜΑΡΦΙΝ να εμποδίζει το πυροσβεστικό είναι ίσως η πιο πολυδημοσιευμένη και αποδεικνύει, το δολοφονικό τους πρόσωπο. Είμαι περήφανη που την τράβηξα εγώ. Είμαι περήφανη που έχω τα στοιχεία και τις αποδείξεις της ενοχής τους.
Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το άλμπουμ και θυμηθείτε τη τραγωδία που στιγμάτισε την ανθρωπιά μας. Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν πρέπει να ξεχάσετε ποτέ. Είναι το όνομα Ανδρέας Πομώνης, που ως "πιτσιρίκος" έγραψε το απόγευμα της 5ης Μαίου 2010, λίγη ώρα αφότου είχαν ανακοινωθεί τα ονόματα των δολοφονημένων της ΜΑΡΦΙΝ «Παιδιά, αν διαβάζει κάποιος άνεργος, η Marfin ψάχνει για τρεις υπαλλήλους.»

Christina Sideris.