Συναισθήματα, διαχρονικά ερωτήματα και τεχνικές δημιουργικής γραφής στη βιβλιοπαρουσίαση του υπερβατικού μυθιστορήματος «Λύκε-Λύκε είσαι εδώ;» του Χρήστου Μπιμπίτσου

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του υπερβατικού μυθιστορήματος του Χρήστου Κ. Μπιμπίτσου «Λύκε-Λύκε είσαι εδώ;» από το Σύλλογο «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας» και τις εκδόσεις «Μολύβι», στο Πολιτιστικό Κέντρο της Έδεσσας (24/1/16).

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ο συγγραφέας του βιβλίου, επικοινωνιολόγος Χρήστος Μπιμπίτσος και ο φιλόλογος-συγγραφέας Ευάγγελος Τρυψιάνης παρουσίασαν και συζήτησαν με το κοινό το θέμα «Προδοσία, Οργή και Εκδίκηση: Αναζητώντας την Κάθαρση», εμπνεόμενοι από σκηνές και βιώματα που παρουσιάζονται στο μυθιστόρημα. Αναφέρθηκαν στην ποικιλία των ανθρωπίνων συναισθημάτων, την κλιμακωτή εξέλιξή τους και διερεύνησαν κατά πόσο η εκδίκηση συμβάλλει στην κάθαρση.

Στο δεύτερο μέρος της παρουσίασης, η συγγραφέας και Εκπαιδεύτρια Δημιουργικής Γραφής Ιωάννα Αμπατζή μίλησε για την τεχνική συγγραφής του μυθιστορήματος ως λογοτεχνικό είδος και, ειδικότερα, για τα βασικά στοιχεία πάνω στα οποία χτίζεται ένα μυθιστόρημα. Παρουσίασε τη σχέση μεταξύ συγγραφέα, αφηγητή και ηρώων, με βάση τη θεωρία του Ζενέτ και την αφηγηματολογία και διευκρίνισε γιατί το «Λύκε Λύκε είσαι εδώ;» ορίζεται ως ένα «υπερβατικό», μεταμοντέρνο, μυθιστόρημα.

Η παρουσίαση των ομιλητών και ο συντονισμός της συζήτησης με το κοινό έγινε από τον συγγραφέα και Πρόεδρο των «Βιβλιόφιλων Έδεσσας» Δημήτριο Ευαγγελίδη. Σύντομο χαιρετισμό στην έναρξη της εκδήλωσης έκανε και ο εκδότης Μάνος Αμπατζής ο οποίος συχνά επιλέγει την Έδεσσα ως τόπο παρουσίασης βιβλίων και άλλων εικαστικών δράσεων που υλοποιεί ο εκδοτικός οίκος «Μολύβι».

Ο συγγραφέας Χρήστος Μπιμπίτσος ευχαριστεί θερμά το Δήμο Έδεσσας και τη Δημοτική Επιχείρηση για την παραχώρηση του Πολιτιστικού Κέντρου, το Σύλλογο «Βιβλιόφιλοι Έδεσσας» και τις εκδόσεις «Μολύβι» για την οργάνωση της παρουσίασης, τα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους για την προβολή και κάλυψη της εκδήλωσης και πολλούς «αφανείς» ήρωες που συνεργάστηκαν για την επιτυχία της εκδήλωσης. Ιδιαίτερες ευχαριστίες απευθύνει στο κοινό που παραβρέθηκε, τιμώντας με την παρουσία του την εκδήλωση.

Στιγμιότυπα από το περιεχόμενο της εκδήλωσης

Το μυθιστόρημα περιγράφει τα βιώματα μίας παρέας παιδιών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80. Στην πλοκή του έργου εμφανίζεται ο Συγγραφέας ο οποίος προκαλεί μία σειρά από ανατροπές. Το κείμενο είναι εμπλουτισμένο με φιλοσοφικές σκέψεις και ιδέες γύρω από έννοιες όπως η ελευθερία, ο σκοπός της ζωής και η «εποχή της χαμένης αγνότητας». Μέσα από τα βιώματα των ηρώων προσεγγίζουμε έντονα συναισθήματα όπως η οργή, ως αποτέλεσμα της προδοσίας και η κάθαρση, μέσα από την εκδίκηση. Ακολουθούν μερικά ενδεικτικά αποσπάσματα από τις παρουσιάσεις των ομιλητών:

Για την προδοσία (Ευάγγελος Τρυψιάνης):

«Η προδοσία συνοδεύεται συνήθως από μία σειρά οδυνηρών συναισθημάτων που εξελίσσονται κλιμακωτά. Πίκρα, απογοήτευση, οδύνη και πλήθος σκέψεων μ’ ένα πελώριο «γιατί» που αναδύεται απαιτώντας μία έγκυρη απάντηση. Ποια ήταν η φυσική ή ιδεολογική βάση της προδοσίας; Τι κρύβεται πίσω από το γεγονός που προκαλεί τόσο πόνο και αργότερα ίσως οργή…

Συνήθως, ο πόνος συνδέεται με την αίσθηση της απώλειας ενώ η οργή με το αίσθημα της αδικίας που μπορεί και τα δύο να αποτελούν τη βάση της προδοσίας. Τα συναισθήματα δεν είναι ποτέ ξεκάθαρα. Εξελίσσονται με μία μεγάλη γκάμα αποχρώσεων και προσμίξεων. Η αίσθηση μίας πράξης που δεν ολοκληρώθηκε, η αθέτηση μίας υπόσχεσης μπορεί να δημιουργήσει άλλοτε σε θλίψη και άλλοτε σε οργή. Ή πρώτα το ένα και μετά το άλλο. Τα συναισθήματα μπορούν να μεταλλάσσονται και αυτό το βλέπουμε στην εξέλιξη των γεγονότων και των κεφαλαίων του βιβλίου».

Για την εκδίκηση και κάθαρση (Χρήστος Μπιμπίτσος):

«Μέσα από τον κύκλο της προδοσίας, της οργής και της εκδίκησης εμβαθύνουμε στα ανθρώπινα συναισθήματα. Ενίοτε ο θύτης γίνεται θύμα και αντίστροφα ενώ, καθώς εμβαθύνουμε στην επεξεργασία των αισθημάτων και των γεγονότων, προσεγγίζουμε νέα επίπεδα ερμηνείας τους. Αυτός είναι ο δρόμος για την κάθαρση. Δρόμος δύσκολος, αλλά όχι αδιάβατος.

…η κάθαρση υπάρχει ως έννοια και (άρα) μπορεί να υπάρξει ως βίωμα. Έρχεται μετά από την ανάληψη της ευθύνης. Την πλήρη αποδοχή του γεγονότος ότι δεν ευθύνεται αυτός που μας πρόδωσε για ότι συνέβη αλλά εμείς που, ενδεχομένως, του δώσαμε την ευκαιρία. Του ανοίξαμε την πόρτα για να εισβάλλει στον κόσμο μας και να μας αναστατώσει ή απογοητεύσει οικτρά. Με τον τρόπο αυτό, της ανάληψης της ευθύνης και ίσως της συγχώρεσης ως μία πράξη μεγαλείου ψυχής, μπορεί να οδηγηθούμε στην αποκατάσταση των συναισθημάτων μας, αφήνοντας πίσω μας τα θλιβερά γεγονότα».

Για την τεχνική γραφής του υπερβατικού μυθιστορήματος (Ιωάννα Αμπατζή):

«(Στην πλοκή του έργου) μπαίνει στη μέση ένας χαρακτήρας του έργου που κατονομάζεται Συγγραφέας και δρα ως συγγραφέας. Και γι’ αυτόν φαίνεται να γνωρίζει ο αφηγητής πολλά πράγματα, δεν υποψιάζεται, όμως, πως από ένα σημείο και μετά θα εμπλέκεται στην πλοκή αλλάζοντάς την κατά το δοκούν. Γνωρίζει όσα κι αυτός για τους ήρωες, έχει δύναμη πάνω σε αυτούς, και το σπουδαιότερο, δρα αυτοβούλως προς έκπληξη του αφηγητή που δεν γνωρίζει τι μέλει γενέσθαι. Κι εκεί που όλα προχωρούν φυσιολογικά και βλέπουμε την καθημερινότητα των παιδιών του γυμνασίου, ξαφνικά συνομιλεί με τον Ορφέα (σαν να μη συμβαίνει τίποτα, σαν να είναι τελείως φυσιολογικό, αλλά χωρίς να τον βλέπουν ή να τον ακούν οι υπόλοιποι), κάνει ζαβολιές με τους ήρωες (πχ κλέβοντάς τους τα ρούχα όταν αυτοί κολυμπάνε στο ποτάμι), εκδικείται για αυτούς (πάει να δείρει τον μάγκα που μείωσε τον Κωνσταντίνο), αλλάζει ακόμα και το σκηνικό του καιρού (σηκώνει αέρα προκειμένου να πετάξουν μακριά οι κάρτες της Δέσποινας). Κάνει, δηλαδή, του κεφαλιού του. …Κατά αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, υπερβαίνει τα εσκαμμένα, εξ’ ού και ο υπότιτλος υπερβατικό».