Ήταν τρία χρόνια πριν, όταν έκπληκτος ο αστυνομικός που είχε υπηρεσία στο “παλατάκι”, είδε, ξαφνικά, μπροστά του, έναν Τούρκο επιχειρηματία που, όπως του αποκάλυψε, επιθυμούσε να το αγοράσει. Χτισμένο στο πιο προνομιακό σημείο της Θεσσαλονίκης, στο μικρό Καράμπουρνο, αυτό το κτίριο- κόσμημα, φάνταζε σαν «φιλέτο» στα μάτια του. Πολύ περισσότερο όταν διέκρινε ότι, λόγω της αδιαφορίας και της έλλειψης χρημάτων, κανείς δεν νοιαζόταν για την τύχη του. Ο φρουρός του διαβίβασε, απλά, ότι «απαγορεύεται η είσοδος» και συνέχισε να “περιφρουρεί” την… εγκατάλειψη και την… καταχωνιασμένη ιστορία. Γιατί η εικόνα που εμφανίζει το κτίριο, είναι τραγική. Εγκαταλελειμμένο, με φθαρμένους τοίχους, σπασμένα μάρμαρα και χορταριασμένο κήπο, μοιάζει με ένα πολυτελές «κουφάρι» που περιμένει, υπομονετικά, να του ξαναδώσουν ζωή.
Σ’ αυτή ακριβώς την αναβάθμιση και προβολή του φαίνεται να στοχεύει το πρωτόκολλο συνεργασίας που υπέγραψαν ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης και ο δήμαρχος Καλαμαριάς, Θεοδόσης Μπακογλίδης με στόχο την ανάδειξη της μητροπολιτικής ταυτότητας της πόλης για την προβολή και προώθηση της Θεσσαλονίκης και του θαλάσσιου μετώπου της, εντός και εκτός της Ελλάδας. Ειδικά, μάλιστα για το “παλατάκι” ο κ. Μπουτάρης εξέφρασε την επιθυμία να μετατραπεί σε “κέντρο του απανταχού ελληνισμού”.
Γιατί είναι πραγματικά κρίμα αυτό το κτίριο- κόσμημα, το οποίο ήταν συνυφασμένο με τη χλιδή και την πολυτέλεια, να εμφανίζει την εικόνα παρακμής που αποκαλύπτει ο φωτογραφικός φακός του protoplano.gr.
Ο εξωτερικός χώρος, όπου, παλαιότερα, φιλοξενούνταν οι δεξιώσεις μετά την τελετή εγκαινίων της ΔΕΘ, έχει καταστραφεί. Ανάμεσα στις σπάνιες τριανταφυλλιές έχουν φυτρώσει τεράστια χόρτα που έχουν γίνει «καταφύγιο» για φίδια και ποντίκια. Η προβλήτα όπου άραζαν οι θαλαμηγοί, έχει «παραδοθεί» στη μανία των κυμάτων και στη φθορά του χρόνου, ενώ το ελικοδρόμιο έχει καλυφθεί από χόρτα και θάμνους.
Η μεγαλύτερη, όμως, καταστροφή έχει προκληθεί στο εσωτερικό. Μόλις ανοίξουν οι βαριές σιδερένιες πόρτες, βλέπει κανείς την υγρασία που έχει διαβρώσει τους τοίχους στα τεράστια σαλόνια. Τα πολύτιμα έπιπλα είναι αμπαλαρισμένα. Καναπέδες, πιάνα, τραπεζαρίες, όλα βρίσκονται συσκευασμένα σε νάιλον σακούλες μήπως καταφέρουν να διασωθούν.
Στον πρώτο όροφο, όπου βρίσκεται η σουίτα του πρώην βασιλιά ή του προέδρου της δημοκρατίας –ανάλογα με τις εποχές- όλα έχουν ρημάξει. Το ίδιο και στη σουίτα του πρωθυπουργού.
Ο, τι πολύτιμο υπήρχε, πίνακες, χαλιά, ψηφιδωτά, εικόνες, σώθηκε χάρη στη μέριμνακάποιων υπαλλήλων. Με την προσωπική πρωτοβουλία μάλιστα κάποιων ανθρώπων, πίνακες, γκραβούρες, τεράστια χαλιά αλλά και πρωτότυπες εικόνες και σπάνιες εκδόσεις βιβλίων, απομακρύνθηκαν από το εγκαταλελειμμένο κτίριο και φυλάσσονται σε αποθήκες του υπουργείου. Μία ολόκληρη ιστορία… κρυμμένη σε τέσσερις τοίχους. Μία ολόκληρη εποχή… στοιβαγμένη σε κάποια γραφεία.
Το μόνο σημείο που μένει «ζωντανό», είναι η «εικόνα» από τις βεράντες του α’ ορόφου. Με τους τοίχους καλυμμένους από ψηφιδωτά, τα μπαλκόνια, έχουν μία μοναδική θέα προς το Θερμαϊκό αλλά και ολόκληρη την πόλη. Δεν είναι τυχαίο ότι, πολλές φορές, οι Θεσσαλονικείς, παρατηρούν με χιούμορ: «τελικά, οι βασιλείς έκαναν τα παλάτια τους στα καλύτερα σημεία».
Όνομα και ιστορία
Όσο κι αν οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης το γνωρίζουν ως «παλατάκι», οι φήμες λένε ότι ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος έμεινε στο κτίριο μόλις… μία βραδιά. Αυτός που λάτρευε το «κυβερνείο» και, κάθε φορά που επισκεπτόταν τη Θεσσαλονίκη, διέμενε στην προεδρική σουίτα, ήταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ήταν οι εποχές που το «παλατάκι» γνώριζε αίγλη και μεγαλεία.
Άλλωστε οι μεγαλύτεροι, θυμούνται το αδιαχώρητο που δημιουργείτο στη γύρω περιοχή από το μποτιλιάρισμα και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, το βράδυ των εγκαινίων της ΔΕΘ. Μουσική, μπουφέδες και ατέλειωτα πολιτικά πηγαδάκια στους φωταγωγημένους κήπους, έκαναν το «παλατάκι» επίκεντρο των πολιτικών «ζυμώσεων» της εποχής.
Για πολλά χρόνια, μάλιστα, αποτέλεσε το βασικό τόπο κατοικίας των υπουργών Μακεδονίας- Θράκης που δεν κατάγονταν από τη Θεσσαλονίκη. Ο Μάρτης, ο Ιντζές, ο Παπαδόπουλος, ο Πασχαλίδης ήταν μερικοί απ αυτούς που διέμειναν στα διαμερίσματά του, ενώ τελευταίος υπήρξε ο Νίκος Τσιαρτσώνης το 2006.
Παράλληλα φιλοξένησε αρκετές πολιτιστικές βραδιές και ξεχωριστές συναυλίες.
Η «ιστορία» του ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του ‘50. Το κτίριο κτίστηκε σε μία έκταση 15 στρεμμάτων που παραχώρησε το υπουργείο εθνικής άμυνας. Κανείς δεν ξέρει σε ποιόν. Πάντως το έργο, που είναι άγνωστου αρχιτέκτονα, κατασκευάστηκε από το τότε υπουργείο δημοσίων έργων. Το ισόγειο έχει έκταση 922 τ. μ., ο εξώστης 660 τ. μ., ο α’ όροφος 682 τ. μ., ο εξώστης 445 τ. μ. και το υπόγειο 1330 τ. μ. Πρώτος στόχος ήταν να γίνει «κυβερνείο». Έτσι, το 1962 εκδόθηκε νομοθετικό διάταγμα που το «βάπτιζε» κατοικία του υπουργού Βορείου Ελλάδος. Το 1963, με απόφαση του υπουργού οικονομικών, έγινε κατοικία του τέως βασιλιά. Το 1968 ανακλήθηκε αυτή η απόφαση και δόθηκε στην Οικονομική Εφορία Δημοσίων Κτημάτων και στη συνέχεια έγινε και πάλι κατοικία του υπουργού Μακεδονίας- Θράκης. Μέχρι το 2006 οπότε εγκαταλείφθηκε στην… τύχη του.
ΦΩΤΟ: The F studio- Voula Goti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τους φίλους αναγνώστες:
ΟΧΙ GREEKLISH,
ΟΧΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ