Συνέντευξη Μ. Ζαμπίδη στον ΕΤ: «Το ρινγκ είναι μια μικρογραφία της ζωής…»

«Ολοι έχουν ένα πλάνο, μέχρι να δεχτούν γροθιά στο στόμα». Ο Μάικ Τάισον διέθετε τον ιδανικότερο τρόπο να καταστρέφει τα σχέδια των αντιπάλων του. Ο δικός μας «Iron Mike», ο Μιχάλης Ζαμπίδης, έχει σκοπό να κάνει το ίδιο στον Χαρούν Κινά στις 17 Ιανουαρίου στο Φάληρο, στην υπεράσπιση του παγκόσμιου τίτλου του Σούπερ Κόμπατ.

Ο 34χρονος πρωταθλητής του κικ μπόξινγκ θεωρεί μεγάλο δάσκαλο το «δυναμίτη» της πυγμαχίας μέσα στο ρινγκ, αλλά έμαθε και από τα τρανταχτά λάθη του. Βέβαια, ο Τάισον ισχυριζόταν επίσης πως «όποιος είναι φίλος με όσους τον περιτριγυρίζουν είναι εχθρός με τον εαυτό του». Το χαμόγελο του Ζαμπίδη, ωστόσο, είναι αυθόρμητο, είναι πηγαίο, όπως θα ήθελε να συμβαίνει με όλους τους ανθρώπους.



Οσα σκέφτηκε, όσα ονειρεύτηκε και όσα έζησε τον έκαναν αληθινό και μέσα από όσα αποκάλυψε στη συνέντευξή του στον «Ε.Τ.» μας έδωσε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε ότι μοναδικός εχθρός του είναι η αποτυχία.

Ακολουθεί η συνέντευξη: 

Ε.Τ.: Ασχολήθηκες από μικρός με τον αθλητισμό, με την ενόργανη γυμναστική και το καράτε, πριν καταλήξεις σε αυτό που κάνεις σήμερα. Υπήρξε κάποιο κομβικό σημείο για να αποφασίσεις ότι το κικ μπόξινγκ θα γίνει η ζωή σου;

Μιχάλης Ζαμπίδης: Με ό,τι είχα ασχοληθεί πάθαινα κάτι που λέγεται στοχοπροσήλωση. Αφοσιωνόμουν, δηλαδή, 100% και στο παιδικό μυαλό μου το κικ μπόξινγκ μού έδωσε πολλά ρομαντικά κίνητρα. Ηθελα να γίνω καλύτερος και το ένιωσα από τον πρώτο αγώνα στα 11 μου, όταν νίκησα και απλώς κυνήγησα να προχωρήσω με τον ίδιο τρόπο.

Ε.Τ.: Με βιοποριστικά κριτήρια, θα συνιστούσες σε ένα νέο παιδί να ακολουθήσει το δρόμο σου;

Μ.Ζ.: Μετά από πάρα πολλά χρόνια κατάφερα να ζω πιο άνετα. Επιβίωσα, δουλεύοντας σκληρά μέσα στα γυμναστήρια. Πρέπει τα παιδιά που θέλουν να κάνουν ό,τι κι εγώ να βρουν τον τρόπο να εξασφαλίζουν κάποια χρήματα μηνιαίως και από κει και πέρα, επειδή το κομμάτι του πρωταθλητισμού είναι αβέβαιο, να το παλέψουν όσο μπορούν. Αν δεν τους βγει, ωστόσο, χρειάζεται να έχουν τη βάση τους.

Ε.Τ.: Ποια είναι πιο ισχυρά, τα χτυπήματα στο ρινγκ ή αυτά που δέχεται ο κόσμος από τα οικονομικά προβλήματα;

Μ.Ζ.: Το ρινγκ είναι μια μικρογραφία της ζωής. Περνάς δύσκολες φάσεις, με αντιπάλους δυνατούς, που σου στήνουν στρατηγική για να σε ρίξουν νοκ άουτ. Το ρινγκ της ζωής έχει γίνει ιδιαίτερα απαιτητικό και σκληρό αυτή τη στιγμή και βλέπω ότι ο κόσμος ξεχνάει όλο και περισσότερο να χαμογελάει.



Ε.Τ.: Σου έχει ζητήσει κανείς να προπονηθεί στα γυμναστήριά σου ενώ δεν έχει να πληρώσει;

Μ.Ζ.: Εχω κόσμο τον οποίο υποστηρίζω και φροντίζω. Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρεις. Οταν έρχεται κάποιος σε εμάς θέλουμε να νιώθει καλά. Οσοι γράφονται εδώ μαθαίνουν αυτοάμυνα, εκτονώνονται και πατούν ένα κουμπί αποσυμπίεσης από τις δυσκολίες τους. Βρίσκουν, όμως, και συστατικά μεθοδολογίας, όπως το όραμα, η πίστη, η υπομονή και η πειθαρχία για την επίτευξη ενός στόχου.

Ε.Τ.: Εξακολουθούν να σε οδηγούν τα χαρακτηριστικά που ανέφερες;

Μ.Ζ.: Εκανα μια επανασύνταξη κινήτρων όσο περνούν τα χρόνια και κατακτώ κορυφές. Ανεβάζω διαρκώς τον πήχυ και αγωνίζομαι για τις αξίες μου, γιατί αντιλαμβάνομαι το βάρος της ελληνικής σημαίας και όλων όσων πρεσβεύω.

Ε.Τ.: Σε τρομάζει η ιδέα να χρησιμοποιήσεις τις δυνάμεις σου έξω από το ρινγκ;

Μ.Ζ.: Πέρα από κάποιους παιδικούς καβγάδες, δεν έχω μπλέξει ποτέ. Με τρομάζει η σκέψη να χτυπηθώ με κάποιον εχθρικά στους πολιτισμένους καιρούς που ζούμε. Θα χάσουμε και οι δύο. Ο δικός μου διακόπτης θα γυρίσει μόνο αν κινδυνεύει κάποιος που αγαπώ ή ο ίδιος μου ο εαυτός.



Ε.Τ.: Εχεις τραυματιστεί στο ρινγκ, με σοβαρές ζημιές στο πρόσωπο. Υποστηρίζεις, πάντως, ότι ο γενναίος φοβάται, μα κάνει ένα βήμα μπροστά. Υπήρξε φορά που δίστασες να προβείς σε αυτό το βήμα;

Μ.Ζ.: Επενδύω στο φόβο. Τη στιγμή που τον νιώθω, ξεκινάει η πρόκληση που με γοητεύει, διότι όλη η ζωή μου είναι μια πρόκληση. Εχω φοβηθεί, αλλά προσπαθώ να μετατρέπω τα αρνητικά συναισθήματα σε αδρεναλίνη και θετικό έργο.

Ε.Τ.: Η ανησυχία των δικών σου ανθρώπων σε απέτρεψε ποτέ;

Μ.Ζ.: Για αρκετά χρόνια οι περισσότεροι ήταν αρνητικοί και άργησαν να καταλάβουν ότι είμαι γεννημένος γι’ αυτό. Τους έχω… εκπαιδεύσει, πάντως, να μη μου πουν να μην αγωνιστώ. Θυμάμαι φορές που δεν ένιωσα καλά και ακύρωσα προπονήσεις, ποτέ όμως αγώνες.

Ε.Τ.: Πόσο σημαντική είναι η στιγμή που προσεύχεσαι πριν ριχτείς στη μάχη;

Μ.Ζ.: Η ατελείωτη πίστη με έφτασε εδώ. Είχα ένα σωρό δυσκολίες και θα μπορούσα να τα είχα παρατήσει. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Γυμνάζομαι σκληρά και πιστεύω δυνατά. Η αμοιβαιότητα φέρνει σπουδαία αποτελέσματα.

Ε.Τ.: Μετάνιωσες κάτι σε τόσα χρόνια καριέρας;

Μ.Ζ.: Υπέπεσα σε πολλά σφάλματα, αλλά μου έδωσαν την ώθηση και την ωριμότητα να προχωρήσω. Γυρνώντας το χρόνο πίσω θα άφηνα να γίνουν τα ίδια λάθη, απλώς θα άλλαζα τη διάρκεια. Θα τα έκανα λίγο πιο… γρήγορα, για να μη με φθείρουν τόσο πολύ. Τελικώς, ωστόσο, ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Ε.Τ.: Μετά από 26 τίτλους στα ρινγκ πλησιάζει η ώρα που θα πέσουν οι τίτλοι τέλους;
 
Μ.Ζ.: Διανύω μια από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου, οπότε μου φαίνεται περίεργο να μπω στη διαδικασία να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Μετά από μια πλούσια σταδιοδρομία και 176 αγώνες, εντούτοις, ίσως πρέπει να κρεμάσω τα γάντια μου όσο βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση. Νιώθω γεμάτος ευγνωμοσύνη που μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω μια τόσο μεγάλη καριέρα.

Ε.Τ.: Επειτα θα ακολουθήσει και η οικογένεια;

Μ.Ζ.: Αν δεν έχεις συντονίσει από νωρίς τον πρωταθλητισμό με το γάμο είναι λίγο δύσκολο κι εγώ έχω μάθει διαφορετικά. Πρέπει να κλείσει το ένα κεφάλαιο για να υπάρξει χώρος για το άλλο.

Ε.Τ.: Πού φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;

Μ.Ζ.: Εχω πολλές προτάσεις από τον πολιτικό χώρο και όχι μόνο. Μελετάω όλα τα ενδεχόμενα, κοιτάζοντας ψηλά με το κεφάλι χαμηλά. Σκέφτομαι κάποιες επιχειρηματικές κινήσεις που αφορούν την προσφορά στα παιδιά.
 
Ε.Τ.: Τι σε συγκίνησε, τι σε στενοχώρησε και τι σε χαροποίησε μέσα στο 2014;

Μ.Ζ.: Υπάρχουν άνθρωποι που είναι υποστηρικτές του καλού και του φωτός. Με συγκινούν οι προσπάθειές τους, όπως και η ανάγκη του κόσμου για πίστη, κάτι που διαπίστωσα όταν προσκύνησα στην Ιερά Μονή του Ταξιάρχη στη Λέσβο. Με στενοχώρησαν όσα είδα στην τηλεόραση, με αποκεφαλισμούς ομήρων και δολοφονίες παιδιών. Με συγκλόνισαν, με σόκαραν, δεν μπορούσα να τα διανοηθώ. Δεν βρίσκω κάτι που με χαροποίησε, αλλά εύχομαι για το 2015 να βλέπω ειδήσεις που θα με κάνουν να αισθάνομαι πιο ωραία. Με το… βομβαρδισμό αρνητικών γεγονότων χάνουμε την ευτυχία μας και την πνευματικότητά μας.



Η… ιδιαίτερη σχέση με τους Τούρκους 
Ο Χαρούν Κινά προκάλεσε με κάθε πιθανό τρόπο τον Μιχάλη Ζαμπίδη. Προπονήθηκε σκληρά με δυνατούς μαχητές, που νίκησαν στο παρελθόν τον «Iron Mike», όπως ο Χάσικοφ και ο Σάουερ. Εκλεισε αγώνες με Ελληνες αθλητές, στους οποίους δεν είχε σκοπό να κατέβει, αλλά τους χρησιμοποίησε ως μέσο πίεσης στον 34χρονο κικ μπόξερ. Ισχυρίστηκε ότι στην ήττα του στη Ρουμανία πέρυσι τον Αύγουστο ήταν ανέτοιμος. Εφτιαξε βίντεο όπου τον απείλησε πως θα του κόψει τον κ…λο! 

Η σκληρή απάντηση, όμως, από τον Ζαμπίδη θα δοθεί μέσα στο ρινγκ του κλειστού γηπέδου του Τάε Κβον Ντο στις 17 Ιανουαρίου: «Μου αρέσει η επιμονή, είναι συστατικό επιτυχίας. Σέβομαι το πείσμα του Κινά, ωστόσο τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Εχω συνηθίσει πλέον να μη σέβονται τα όρια. Θα κάνω ό,τι περνάει από τα χέρια μου και τα… πόδια μου για να κερδίσω».

Το παρατσούκλι «Τουρκοφάγος», άλλωστε, δεν τον συντροφεύει τυχαία. Θριάμβευσε και στις εννιά αναμετρήσεις στο παρελθόν με αθλητή από τη γειτονική χώρα, με την αρχή να γίνεται πριν από 14 χρόνια στην Αυστραλία. «Ηθελα να αγωνιστώ στην Τουρκία, μα δεν υπήρξε κάποια πρόταση. Θα παίξω μπροστά στους συμπατριώτες μου και διαγράφω τη λέξη άγχος, γιατί μπορεί να μου γυρίσει μπούμερανγκ», επισήμανε ο «γαλανόλευκος» πρωταθλητής, ο οποίος δεν άφησε την αλλαγή ημερομηνίας (επρόκειτο να γίνει στις 20 Δεκεμβρίου ο αγώνας) να τον επηρεάσει: «Θα έπιανα το πικάρισμά μου πριν από τις γιορτές, αλλά τώρα θα βλέπω τον κόσμο να διασκεδάζει όσο εγώ θα συντονίζομαι με την ομάδα μου για να βγω φρέσκος αθλητικά και σωματικά από αυτές τις… προκλητικές ημέρες. Ανάλογα το κίνητρο, βέβαια, αποδυναμώνεται η θυσία».

Κανείς δεν θα ξεχάσει, μάλιστα, την υπερπροσπάθεια του «Iron Mike» το 2012 στην Αθήνα, όταν έπεσε μαχόμενος στον τελικό του Κ1 απέναντι στον Γκρόενχαρτ με... διαλυμένο χέρι: «Επαθα ζημιά στον τένοντα, ωστόσο δεν θα το άντεχα για την υπόλοιπη ζωή μου αν δεν είχα ανέβει στο ρινγκ. Ούρλιαζα για να ξεπεράσω τον αβάσταχτο πόνο. Ηταν δύσκολο για εμένα, εντούτοις μαζεύτηκα για αρκετούς μήνες κι επανήλθα πιο επενδυτικά θυμωμένος και ώριμος».


ΑΡΗΣ ΤΣΙΡΤΣΙΚΟΣ
atsirtsikos@e-typos.com