Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
Στις 19/09/2013 ο (παραμένων ακόμα, παρά την πρωτοφανή κατάσταση στα
πανεπιστήμια) υπουργός Παιδείας καί Θρησκευμάτων κ. Αρβανιτόπουλος, είχε εκδώσει μία εγκύκλιο με θέμα την απαλλαγή από τo μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία. Στις 19/09/2013 ο (παραμένων ακόμα, παρά την πρωτοφανή κατάσταση στα
Στην εγκύκλιο τονίζεται αρχικά ο υποχρεωτικός κατά το Σύνταγμα χαρακτήρας του μαθήματος, προβλέπεται η (ήδη από συστάσεως ελληνικού κράτους προβλεπόμενη και απολύτως λογική και σωστή) δυνατότητα απαλλαγής των μη ορθοδόξων και των μη χριστιανών), αλλά στη συνέχεια προστίθεται και μία νέα κατηγορία δικαιούμενη απαλλαγής από τα Θρησκευτικά: τους «επικαλούμενους λόγους θρησκευτικής συνείδησης» ορθοδόξους μαθητές.
Δίνει δηλαδή τη δυνατότητα, ο κ. Αρβανιτόπουλος, σε όποιον ορθόδοξο μαθητή θέλει, να απαλλαγεί από το (δίωρο) μάθημα των Θρησκευτικών, αρκεί να επικαλεστεί συνειδησιακούς λόγους. Χωρίς καμία περαιτέρω τεκμηρίωση, αιτιολόγηση κλπ. Σύμφωνα με την εγκύκλιο, η υπεύθυνη δήλωση του ν.1599/1986 παραλαμβάνεται από τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας και προσυπογράφεται από τον καθηγητή των Θρησκευτικών. Κάτι τέτοιο ασφαλώς αποτελεί και εμπαιγμό. Αλλά και παραβίαση του οικείου άρθρου 16, παράγραφος 2 του Ελληνικού Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο σκοπός της παιδείας είναι, μεταξύ άλλων, η ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης. Αλλά και παραβίαση της ίσης μεταχείρισης των μαθητών, από τους οποίους κάποιοι για να περάσουν την τάξη θα έχουν ένα μάθημα λιγότερο να διαβάσουν.
Κι εσείς κι εγώ, και όλοι μας, κύριε Αρβανιτόπουλε, υπήρξαμε κάποτε μαθητές. Δίνοντας τη δυνατότητα στον κάθε μαθητή να συμπληρώσει μία αίτηση απαλλαγής από το μάθημα «διά λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως», την οποία μάλιστα υποχρεωτικά πρέπει να δεχθεί ο οικείος καθηγητής Θρησκευτικών, οδηγείτε πολλούς μαθητές σε εξαπάτηση του κράτους και του εαυτού τους. Διότι, πιεσμένοι όπως είναι από ένα απαράδεκτο εκπαιδευτικό σύστημα (που και εσείς όπως και όλοι οι προκάτοχοί σας αποτύχατε οικτρά να βελτιώσετε), πολλοί μαθητές, μαθητές ορθόδοξοι, μαθητές που εκκλησιάζονται, μαθητές που πιστεύουν, θα υπογράψουν ελαφρά τη καρδία αίτηση απαλλαγής «διά λόγους συνειδήσεως». Για να κερδίσουν δύο ώρες χαλάρωσης και ξεκούρασης.
Αντιλαμβάνεται, εξάλλου, κανείς, ότι έτσι τα Θρησκευτικά θα οδηγηθούν σταδιακά σε περιθωριοποίηση, σε καθεστώς μαθήματος επιλογής και τελικώς σε εξάλειψη. Άλλωστε, αυτή είναι και η διακεκηρυγμένη άποψη πολλών «προοδευτικών» και «εκσυγχρονιστών» μας. Υπάρχουν, όμως, δύο σοβαρά ζητήματα. Πρώτον: η Ορθοδοξία, είτε μας αρέσει είτε όχι, αποτελεί εκτός από μεταφυσικό-θρησκευτικό και πολιτισμικό-εθνικό χαρακτηριστικό, που συγκροτεί τη συλλογική μας ταυτότητα και συνείδηση. Δεύτερον: αν κάτι δίδαξε η χρεοκοπία της χώρας, είναι ότι η ανηθικότητα, των κυβερνώντων και των απλών πολιτών, οδηγεί μία κοινωνία στη διάλυση. Και ότι η ηθική δεν είναι μόνον μία προσωπική επιλογή, αλλά και μια πολύ σημαντική, η σημαντικότερη, προϋπόθεση επιβίωσης μίας κοινωνίας.
Μάλλον δεν βοηθάει η ουσιαστική κατάργηση των Θρησκευτικών προς αυτήν την κατεύθυνση.
Κι εσείς κι εγώ, και όλοι μας, κύριε Αρβανιτόπουλε, υπήρξαμε κάποτε μαθητές. Δίνοντας τη δυνατότητα στον κάθε μαθητή να συμπληρώσει μία αίτηση απαλλαγής από το μάθημα «διά λόγους θρησκευτικής συνειδήσεως», την οποία μάλιστα υποχρεωτικά πρέπει να δεχθεί ο οικείος καθηγητής Θρησκευτικών, οδηγείτε πολλούς μαθητές σε εξαπάτηση του κράτους και του εαυτού τους. Διότι, πιεσμένοι όπως είναι από ένα απαράδεκτο εκπαιδευτικό σύστημα (που και εσείς όπως και όλοι οι προκάτοχοί σας αποτύχατε οικτρά να βελτιώσετε), πολλοί μαθητές, μαθητές ορθόδοξοι, μαθητές που εκκλησιάζονται, μαθητές που πιστεύουν, θα υπογράψουν ελαφρά τη καρδία αίτηση απαλλαγής «διά λόγους συνειδήσεως». Για να κερδίσουν δύο ώρες χαλάρωσης και ξεκούρασης.
Αντιλαμβάνεται, εξάλλου, κανείς, ότι έτσι τα Θρησκευτικά θα οδηγηθούν σταδιακά σε περιθωριοποίηση, σε καθεστώς μαθήματος επιλογής και τελικώς σε εξάλειψη. Άλλωστε, αυτή είναι και η διακεκηρυγμένη άποψη πολλών «προοδευτικών» και «εκσυγχρονιστών» μας. Υπάρχουν, όμως, δύο σοβαρά ζητήματα. Πρώτον: η Ορθοδοξία, είτε μας αρέσει είτε όχι, αποτελεί εκτός από μεταφυσικό-θρησκευτικό και πολιτισμικό-εθνικό χαρακτηριστικό, που συγκροτεί τη συλλογική μας ταυτότητα και συνείδηση. Δεύτερον: αν κάτι δίδαξε η χρεοκοπία της χώρας, είναι ότι η ανηθικότητα, των κυβερνώντων και των απλών πολιτών, οδηγεί μία κοινωνία στη διάλυση. Και ότι η ηθική δεν είναι μόνον μία προσωπική επιλογή, αλλά και μια πολύ σημαντική, η σημαντικότερη, προϋπόθεση επιβίωσης μίας κοινωνίας.
Μάλλον δεν βοηθάει η ουσιαστική κατάργηση των Θρησκευτικών προς αυτήν την κατεύθυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τους φίλους αναγνώστες:
ΟΧΙ GREEKLISH,
ΟΧΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ