To crash test των δύο μονομάχων του μεγάλου τελικού

Τα δυνατά κι αδύνατα σημεία ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού στη σπουδαία μάχη του ΟΑΚΑ για το τρόπαιο του Κυπέλλου Ελλάδος

Του Πασχάλη Μεντίζη

Κάθε τελικός και ένστικτο. Κάθε τελικός και πάθος. Κάθε τελικός και δύναμη. Κάθε τελικός και ένταση. Πέρα, όμως, απ' όλα αυτά, οι πινελιές τακτικής σε έναν τόσο σπουδαίο αγώνα είναι από απαραίτητες έως επιτακτικές, αφού κυρίως αυτές θα καθορίσουν την πλευρά που θα κατασταλάξει η πλάστιγγα.

 

Οι δύο μονομάχοι του εφετινού τελικού αλλιώς ξεκίνησαν κι αλλιώς τελείωσαν την σεζόν. Τα συστήματα δοκιμάστηκαν, τροποποιήθηκαν, άλλαξαν, εξελίχθηκαν, και, πλέον, η εικόνα για την παρουσία των δύο ομάδων δείχνει να 'ναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ.

 

Οι απουσίες αλλάζουν τα δεδομένα

 

Στη μάχη των... απόντων, είναι βέβαιο πως ο ΠΑΟΚ κατέχει για πλάκα τα πρωτεία. Λίγο οι τραυματισμοί, λίγο ο επεισοδιακός ημιτελικός με τον Ολυμπιακό και οι αποφάσεις του διαιτητή Μάνταλου, κάμποσο ακόμη τα υπερβολικά νεύρα, κατακερμάτισαν τον άξονα του ΠΑΟΚ.

 

Αθανασιάδης, Νάτχο, Κατσουράνης δεν είναι απλά ηχηρές απουσίες. Είναι η πεμπτουσία του ΠΑΟΚ το πρώτο εξάμηνο του 2014. Σε τρομερή φόρμα ο Κλάους, με γκολ κατά ρυπάς και κύριος υπαίτιος για την ύπαρξη του Δικεφάλου στον τελικό. Ακρογωνιαίος λίθος του κέντρου ο Νάτχο, αναπόσπαστος στρατιώτης, ο ιδανικός (και ίσως ο μοναδικός) box2box μέσος για το πρωτάθλημα της Ελλάδας. Αρχηγική μορφή, ποδοσφαιρική προσωπικότητα, «γνώστης» τελικών, ο Κώστας Κατσουράνης απουσιάζει και η δυναμική της μεσαίας γραμμής του Δικεφάλου συρρικνώνεται κάτι παραπάνω από αισθητά.

 

Στην αντίπερα όχθη, μοναδικός απών θα είναι ο Μπαϊράμι λόγω ενοχλήσεων, που ίσως να μην υπολογίζεται και για τη νέα σεζόν, οπότε ελάχιστο το κακό για τον Γιάννη Αναστασίου. Το «τριφύλλι» θα παρουσιαστεί πάνοπλο.

 

Το νευραλγικό κέντρο

 

Αν η περίπτωση νίκης για κάθε ομάδα μπορούσε να μετρηθεί με πιθανότητες, τότε τη μερίδα του λέοντος σε αυτές θα έδινε η κατάρτιση της μεσαίας γραμμής μιας ομάδας.

 

Η νεανικότητα, η ταχύτητα, το ανελέητο πρέσινγκ και η αντοχή είναι τα ατού του εφετινού κέντρου του Παναθηναϊκού. Είτε σε ρομβοειδές σύστημα 4-4-2 είτε σε 4-4-1-1 με τέσσερις μέσους στην ευθεία, η μεσαία γραμμή των Πρασίνων είναι καταιγιστική. Ο Μέντεζ κόβει και ράβει από τη θέση του ανασταλτικού μέσου, Πράνιτς και Ζέκα περατώνουν, ο Αμπέντ διεμβολίζει.

 

Τα πράγματα είναι απλά για τον Παναθηναϊκό. Αρέσκεται σε ποδόσφαιρο κατοχής, με «ανοίγματα» προς τα πλάγια και διαρκή overlap από τα πλάγια μπακ, με σοβαρό κέντρο και φυσικά με έναν επιθετικό που κάνει πολλά πράγματα στο γήπεδο, αλλά κυρίως επιτυγχάνει στο απολύτως απλό. Το γκολ. Ο Μπεργκ είναι η ναυαρχίδα του Γιάννη Αναστασίου και η συνταγή τροφοδότησής του δεν θα αλλάξει ούτε σήμερα.

 

Στον αντίποδα, ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύεται και τον άξονα αλλά και τα άκρα του, ενώ πολύ δυνατός είναι και στα στημένα, ωστόσο η απουσία του Κατσουράνη ως κύριο εκτελεστή τους, η έλλειψη ψηλού σέντερ φορ και η πιθανότατη παραμονή του Λίνο, του κύριου εκφραστή τους, στον πάγκο, ίσως λειτουργήσει ανασταλτικά για τη φετινή «αρετή» του Δικεφάλου.

 

Ελλείψει επιλογών, η σίγουρη δυάδα είναι οι Λάζαρ και Κάτσε. Αναλόγως του συστήματος που θα επιλέξει ο Γεωργιάδης, θα γίνει και η τρίτη προσθήκη. Εάν και εφόσον αυτή είναι ο Κίτσιου τότε το κέντρο συμπυκνώνεται αλλά και «βαραίνει», εάν επιτελικά χρησιμοποιηθεί ο Λούκας, τότε αυξάνεται η ποιότητα αλλά θα τρέχει... ένας, ενώ στην περίπτωση που χρησιμοποιηθεί εις εκ των Βούκιτς και Μάρτενς, τότε άμεσα και δικαίως επανέρχονται οι μνήμες του πρώτου επαναληπτικού με τον Ολυμπιακό. Σπαζοκεφαλιά για τον τεχνικό του ΠΑΟΚ.

 

Τα άκρα

 

Το κρυφό όπλο του Παναθηναϊκού, το... υπερατού του, είναι ο Νάνο. Ποδοσφαιριστής που παίρνει όλη τη γραμμή χωρίς να ανησυχεί ιδιαίτερα για τις ανάσες του, ακραίος που διαθέτει ντρίπλα, επιτάχυνση, σουτ και πάσα, σε δαιμονιώδη φόρμα, ατού που κάθε προπονητής θα ήθελε στη φαρέτρα του. Σίγουρα, ο παίκτης που θα ταλαιπωρήσει περισσότερο ως πονοκέφαλος τα πλάνα του Γιώργου Γεωργιάδη.

 

Ο Δικέφαλος, μετά τις κραυγαλέες απουσίες, δεν έχει πολλές επιλογές. Η άμυνα παραμένει ως έχει με τη γνωστή και φερέγγυα τον τελευταίο δύσκολο μήνα συνταγή, των Ινσαουράλδε, Τζαβέλλα, Βίτορ και Σκόνδρα. Τα δύσκολα αρχίζουν από εκεί και έπειτα.

 

Θα πρέπει να βρεθεί η φόρμουλα που θα ακυρώσει το όπλο Νάνο αλλά ταυτοχρόνως θα δώσει το κέντρο στον ΠΑΟΚ και θα ανοίξει τους διαδρόμους για σωστό και γρήγορο τρανζίσιον. Το βάρος πέφτει στον Σαλπιγγίδη.

 

Ίσως είναι προτιμότερο για τον Γεωργιάδη να θωρακίσει τη δεξιά του πλευρά, η οποία επλήγη ανεπανόρθωτα στο αντίστοιχο παιγνίδι της Λεωφόρου, με έναν παίκτη όπως ο Σαλπιγγίδης, που μπορεί εύκολα να αναχαιτίσει τον ακραίο μπακ του Παναθηναϊκού αλλά και να ηρεμήσει τον αγώνα σε στιγμές πίεσης. 

 

Την ίδια στιγμή, ο ΠΑΟΚ κερδίζει έναν επιπλέον επιθετικό περιοχής, πιο στιβαρό όπως ο Χούσεν ή ο ακόμη κι ο Κουλούρης, που δεν θα... στουκάρει ανάμεσα σε Σίλντεφελντ και Ρισβάνη, ενώ και οι μέσοι απελευθερώνονται από το επιπρόσθετο άγχος της αμυντικής επηρέπειας του Λούκας.

 

Βέβαια, ο ΠΑΟΚ ποντάρει πολλά και στον Μίροσλαβ Στοχ, ο οποίος, μετά από ένα παρατεταμένο ντεφορμάρισμα, έδειξε το τελευταίο διάστημα ότι ξαναβρίσκει τον καλό εαυτό του. Ο Σλοβάκος αναμένεται να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος στην επιθετική λειτουργία του ΠΑΟΚ, από την αριστερή πτέρυγα και κυρίως με το δεξί πόδι, και οι φίλοι του Δικεφάλου νιώθουν ότι, μετά τη σειρά με τη Σάλκε, όπου ήταν εξαιρετικός, ο Στοχ τούς χρωστάει μία μεγάλη εμφάνιση, από αυτές που κρίνουν τους μεγάλους αγώνες

 

Οι... εγκέφαλοι

 

Οι δύο προπονητές είναι καινούριοι στον χώρο, οι δε παραστάσεις τους από μεγάλα παιγνίδια και δη αγώνες δίχως αύριο, είναι μηδαμινές. Το ευχάριστο είναι πως δεν κολλάνε σε τακτικές εμμονές αλλά πασχίζουν για την καλύτερη απόδοση του συνόλου, ως επί το πλείστον την επιθετική.

 

Το καλό για τον Γιάννη Αναστασίου είναι πως οι ποδοσφαιριστές του, όντας... νεανίες εμπρός σ’ αυτούς του ΠΑΟΚ, βλέπουν τον τεχνικό τους με απόλυτο σέβας αλλά κυρίως με πειθαρχημένο μυαλό. Στα μάτια τους, είναι αυτός με τον οποίο από... παιδάκια της Κ20 μεταπήδησαν στην ποδοσφαιρική ενηλικίωση και από το άστατο πρώτο μισό της περιόδου, στο αξιοζήλευτο και σχεδόν αήττητο δεύτερο.

 

Από την άλλη, ο Γεωργιάδης έχει σύμμαχο την ηρεμία των αποδυτηρίων και τη θετική αύρα που περιβάλλει την ομάδα μετά την αποπομπή Στέφενς. Με πολλούς από τους παίκτες του υπήρξε... συμπαίκτης, γεγονός που προσδίδει αμεσότητα αλλά και σοβαρότητα όταν μια οδηγία είναι απαιτητή κι απαραίτητη.

 

Το τρωτό σημείο των δύο τεχνικών είναι σαφέστατα η απειρία αλλά και η άγνοια κινδύνου, ειδικότερα για τον προπονητή των Πρασίνων που φαίνεται να χάνει την αυτοκυριαρχία και την ψυχραμία του όταν το σύνολό του δεν βγάζει τα αναμενόμενα στο χορτάρι ή όταν μένει πίσω στο σκορ.

 

Το μέχρι τώρα ψεγάδι για τον Καβαλιώτη τεχνικό είναι η κατάρτιση και δευτερευόντως η διαχείριση των επιλογών για τη μεσαία γραμμή. Ο Γεωργιάδης, σε καταστάσεις κρίσης, ξεχνά το κέντρο του και ενισχύει δίχως ιδιαίτερη σύνεση την επίθεση, κυριολεκτικά αποκόπτοντάς την από την οπισθοφυλακή. Το γεγονός αυτό, λίγο έλειψε να του στοιχίσει την πρωτιά στα περσινά πλέι οφ, του στοίχισε στη Ριζούπολη για το πρωτάθλημα εφέτος, του κόστισε, κι ας ήταν πείραμα, στη Λιβαδειά, γλύτωσε απ’ του χάρου τα δόντια στο πρώτο εφιαλτικό 20λεπτο του ημιτελικού στο «Καραϊσκάκης».

 

Επί χόρτου

 

Συμπερασματικά, οι τρανταχτές απουσίες του ΠΑΟΚ, ο φορμαρισμένος ρόμβος του Αναστασίου, η... εντοιχισμένη άμυνα του Γεωργιάδη στη μετά Στέφενς εποχή και ο επιρρεπής Παναθηναϊκός στην τετράδα της άμυνας, δεν δίνουν ξεκάθαρο φαβορί.

 

Η διεκδίκηση του τροπαίου, με τον τρόπο που συνηγορούν τα δεδομένα, δεν θα ‘χει μέσες λύσεις, δεν θα υπάρξει φειδωλότητα. Δύο σχεδόν ισάξιες ομάδες θα κυνηγήσουν την αποθέωση του κόσμου τους, πάσει θυσία, με οποιοδήποτε κόστος. Καλή θέαση, η συνέχεια επί χόρτου, απόψε στις 20:00. 

πηγη