Ο πλανήτης στις
μέρες μας ζει μια άνευ προηγουμένου πανδημία αλλεργιών, άσθματος και αυτοάνοσων διαταραχών.
Για να δώσουμε μια αριθμητική εικόνα υπολογίζεται πως μόνο οι ασθματικοί το 2011 ξεπερνούσαν τα 235 εκατομμύρια ανθρώπους! Στις φλεγμονώδεις αυτές διαταραχές συμπεριλαμβάνονται η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο ερυθυματώδης λύκος, η πολλαπλή σκλήρυνση, η ψωρίαση, η κοιλιοκάκη, η θυρεοειδίτιδα, ο διαβήτης τύπου 1 και πολλά άλλα σύνδρομα του 21ου αιώνα που είναι δύσκολο να ταξινομηθούν.
Όλες αυτές οι διαταραχές έχουν ως κοινή ρίζα...
μια κεντρική βιοχημική διεργασία: Μία ανεξέλεγκτη ανοσολογική απόκριση, γνωστή και ως συστημική φλεγμονή, οδηγεί τον οργανισμό να επιτίθεται στους δικούς του ιστούς.
photo of a cancerous cell under attack from the immune system
Το ανοσοποιητικό μας σύστημα είναι η άμυνά μας ενάντια σε κάθε εισβολέα του οργανισμού: ιούς, βακτήρια, παράσιτα, τοξίνες, κλπ. Είναι ο εσωτερικός μας στρατός και πρέπει να μπορεί να διακρίνει τους φίλους από τους εχθρούς. Τον οργανισμό μας δηλαδή σε σχέση με ό,τι ξένο. Τα αυτοάνοσα νοσήματα εμφανίζονται όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα για κάποιο λόγο μπερδεύεται και επιτίθεται στους δικούς του ιστούς. Το σώμα μας ενώ καταπολεμά κάποιον εισβολέα – μια μόλυνση, μια τοξίνη, ένα αλλεργιογόνο, ένα τρόφιμο ή ακόμα και η ίδια η αντίδραση στο στρες – με κάποιο τρόπο «αλλάζει στόχο» και επιτίθεται στις αρθρώσεις, στον εγκέφαλο, στον θυρεοειδή, στο έντερο, στο δέρμα ή σε μερικές περιπτώσεις και σε ολόκληρο το σώμα.
air-pollutionΠολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι αυτοάνοσες διαταραχές συμβαίνουν σχεδόν αποκλειστικά στις αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες. Οι άνθρωποι στις λιγότερο αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες, χωρίς σύγχρονες ανέσεις, όπως τρεχούμενο νερό, τουαλέτες, πλυντήρια, και αυλές δεν εμφανίζουν αυτές τις ασθένειες. Αν μεγάλωσατε σε κτήμα με πολλά ζώα, είναι επίσης μειωμένες οι πιθανότητες να εμφανίσετε οποιαδήποτε από αυτές τις φλεγμονώδεις διαταραχές. Παίζοντας στο χώμα, όντας μη απολυμασμένοι και με το να εκθέτετε τον οργανισμό σας σε μικρόβια και μολύνσεις, φαίνεται πως εκπαιδεύετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα στο να αναγνωρίζει τι είναι ξένο και τι όχι.
Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα (ΡΑ) είναι μία τέτοια χρόνια αυτοάνοση διαταραχή, η οποία αν και μπορεί να προσβάλει πολλούς ιστούς και όργανα, χαρακτηρίζεται κυρίως από φλεγμονή των αρθρώσεων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική μείωση της κινητικότητας και της γενικότερης λειτουργικότητας του ασθενούς.
Οι γυναίκες έχουν τρεις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να προσβληθούν από την ΡΑ από ότι οι άντρες.
Η «θεραπεία» (στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στην συνήθη ιατρική προσέγγιση αφού κάθε αγωγή στοχεύει απλά στην ύφεση της συμπτωματολογίας) της ρευματοειδούς αρθρίτιδας στην συνήθη ιατρική προσέγγιση είναι καθαρά φαρμακολογική. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι ο γιατρός συνταγογραφεί κάποια φάρμακα και ο «ασθενής» ξεκινάει έτσι ένα ταξίδι στη χώρα της φαρμακολογίας και των συνεχών εναλλαγών στο είδος, τη δοσολογία και τη μάρκα του φαρμάκου.
Τα περισσότερα όμως από αυτά τα φάρμακα είναι ισχυροί χημικοί παράγοντες με πλήθος σοβαρότατων παρενεργειών για τον ασθενή. Ας δούμε αναλυτικά…
detective icon investigating with a magnifying lensτων πιο κοινών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη.
Το μόνο που κάνουν είναι να μειώνουν τα συμπτώματα ενώ μπορεί να επιταχύνουν την πορεία της νόσου. Επιπλέον, ορισμένα μη στεροειδή αναστέλλουν το σχηματισμό νέου χόνδρου, αλλοιώνουν πλήρως την εντερική χλωρίδα, προκαλούν έλκη ενώ για να μειωθούν τα συμπτώματα παρέχονται και επικουρικές αγωγές με αντιόξινα που κάνουν ακόμη χειρότερη την πορεία.
Κορτικοστεροειδή
Όταν ο ασθενής δεν αποκρίνεται στα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη περνάμε στα κορτικοστεροειδή. Πλέον έχουμε πιο δραστικά αποτελέσματα, όσον αφορά την άμεση ανακούφιση των συμπτωμάτων, όμως για πόσο; Η χρόνια χρήση τους σχετίζεται με ανοσοκαταστολή, με πολύ συχνές λοιμώξεις και αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας. Επιπλέον, η χρόνια χρήση μπορεί να επιφέρει σοβαρές βλάβες στο χόνδρο, οστεοπόρωση, εντερική διαπερατότητα και καρδιαγγειακά. Τέλος, αϋπνία και κατάθλιψη θεωρούνται συνήθεις επιπλοκές της χρόνιας χρήσης κορτικοστεροειδών.
Αντιρευματικά τροποποιητικά της νόσου φάρμακα
Πλέον, αποτελεί σύνηθες να ξεκινάει από αυτά η αγωγή της ρευματοειδιούς αρθρίτιδας. Ο πιο κοινός εκπρόσωπος είναι η γνωστή μας μεθοτρεξάτη. Με άλλα λόγια χημειοθεραπεία. Μειώνει δραστικά τα επίπεδα των λευκών αιμοσφαιρίων και προκαλεί ανοσοκαταστολή. Σημαντικές παρενέργειες και εδώ: γαστρεντερικά έλκη, καταστολή του μυελού, πολλαπλές λοιμώξεις, αυξημένος κίνδυνος εκδήλωσης καρκίνου και βλάβες στους πνεύμονες, το συκώτι και τους νεφρούς. Μάλιστα, οι περισσότεροι ασθενείς σταματούν τη θεραπεία ύστερα από ορισμένο χρονικό διάστημα λόγω των παρενεργειών.
Βιολογικοί παράγοντες
Πρόκειται για την τελευταία προσθήκη στη φαρμακευτική φαρέτρα κατά της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Στο τέλος όλοι οδηγούνται εκεί. Φυσικά πρόκειται για αντισώματα κατά της φυσιολογικής φλεγμονώδους διεργασίας, η οποία δεν έρχεται χωρίς παρενέργειες. Στον Πίνακα που ακολουθεί θα βρείτε τις κυριότερες τάξεις βιολογικών παραγόντων με τα επακόλουθά τους. Κάπου εκεί μάλλον θα συναντήσετε κάτι γνώριμό σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τους φίλους αναγνώστες:
ΟΧΙ GREEKLISH,
ΟΧΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ