ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Διαδυκτιακοί φίλοι...
  και όσοι άλλοι διαβάσατε την χθεσινή μου ανάρτηση, σήμερα θα ήθελα να σας εξηγήσω τους λόγους αυτής της ανάρτησης.
Πολλοί, ίσως, θα το εξέλαβαν σαν μία ακόμα, εκτώς θέματος αναφορά, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι.
Με μία δεύτερη ανάγνωση μπορείτε να παρατηρήσετε ότι η αναφορά είναι κατά κύριο λόγο «ιστορική», και αυτό διότι κρίνω απολύτως απαραίτητο αυτή η εικόνα να βρίσκεται στην μνήμη σας την ώρα που θα γίνονται αναφορές για «καταστροφή της Ελλάδας», «για προδότες»,...  
«για δοσίλογους ηγέτες», «για γενική οσφυοκαμψία και ολιγωρία», «για υποκινούμενη κατοχή» κ.λ.π.
Δεν είναι καθόλου σοβαρό να αποφεύγουμε την ιστορική μας αναδρομή, για να λαμβάνουμε τις σωστές αποφάσεις για το μέλλον μας, θα έλεγα μάλιστα ότι είναι απόλυτα επιβεβλημένο.
Κάθε αντίθετη άποψη, όπως «παλιά ξινά σταφύλια», είναι εκ του πονηρού και έχει την βάση της στην πολιτική του αποπροσανατολισμού των πολιτών.
Η συστηματική υπονόμευση των κοινωνικών δομών έχει φέρει τον Έλληνα πολίτη σε σημείο να μην έχει την ικανότητα να δει αυτήν ακριβώς την πράξη, αλλά να βλέπει μόνο την έλλειψη των καθημερινών αναγκών του.
Πράγμα βέβαια απόλυτα πραγματικό και ουσιαστικό, διότι αν δεν έχεις τα απαιτούμενα για την επιβίωσή σου, στερείσαι της ικανότητας να αναγνωρίσεις τον πραγματικό σου εχθρό και τις μεθόδους του.
Ας αρχίσουμε λοιπόν να θεωρούμε σαν απαρχή της ύπαρξης του Ελληνικού κράτους την περίοδο «μετά την απελευθέρωση» του 1821.
Τότες που το Ελληνικό έθνος απεφάσισε να ξεσηκωθεί εναντίων των καταπιεστών του (κοτζαμπάσηδων) και να ζητήσει το αυτονόητο, την ελευθερία του.
Εδώ δεν πρέπει να βιαστείτε να απορρίψετε αυτή την αναδρομή, διότι όλη η κακομοιριά μας εκεί βρίσκεται.
Τα πραγματικά αφεντικά ποτέ δεν άλλαξαν ούτε κατ’ όνομα αλλά ούτε στην πράξη, ούτε ακόμα και κατά την υπόσταση.
Ο πραγματικός ζυγός την εποχή εκείνη δεν ήταν ο Τούρκος αλλά ο Έλληνας ο οποίος συνεργαζόταν στενά με αυτόν. Ο Έλληνας που ήθελε να έχει οφέλη κοινωνικά και οικονομικά τα έβρισκε πολύ εύκολα μέσα από ένα καθεστώς το οποίο εγκθίδυσαν οι Τούρκοι (προς όφελός τους) με την αμέριστη συνεργασίας ανθρώπων ανάξιων του ονόματός τους.
Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι Τουρκική κατοχή θα ήταν ελάχιστη σε χρόνο μέσα στην Ελληνική επικράτεια.
Ας ρίξουμε μία ματιά στον Καποδίστρια, τον πρώτο ηγέτη της νεώτερης Ελλάδας.
Δεν θα κάνω καμία αναφορά σε οιαδήποτε λεπτομέρεια της ζωής του ή της πολιτικής του δράσης, εκείνο που θα ήθελα όμως είναι όλοι οι σύγχρονοι Έλληνες να καταλάβουν την πράξη της απελευθέρωσης από τους κοτζαμπάσηδες της εποχής, από ανθρώπους δηλαδή που εμφανίζονταν με το πρόσωπό τους ή ακόμα και πίσω από άλλα πρόσωπα.
Το πρώτο και βασικό μέλημα του ήταν η ανάπτυξη της χώρας σαν αυτόνομο κράτος, για να το πετύχει αυτό έπρεπε να αποβάλει κάθε ξένο παράγοντα, οικονομικό αλλά και διοικητικό.
Πρώτη του και βασική πράξη ήταν η έκδοση «εθνικού νομίσματος» του Φοίνικα, αυτό όμως ήρθε αμέσως σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα του ξένου παράγοντα ο οποίος εμφανίστηκε με το πρόσωπο του Max de Rothschild ενός ανθρώπου που ήρθε μαζί με τον Όθωνα για να διοικήσει και να υποτάξει κάθε προσπάθεια αυτονόμησης του νέου Ελληνικού κράτους.
Βρήκε λοιπόν, κληρονόμησε στην πραγματικότητα, άμεσους συνεργάτες την οικογένεια των Μαυρομιχαλέων, οικογένεια η οποία και κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας καταδυνάστευαι των ντόπιο πληθυσμό υπέρ των συμφερόντων του Τούρκου με ισχυρότατα ανταλλάγματα.
Τα ίδια ανταλλάγματα τα οποία έλαβε και από το νέο καθεστώς του Όθωνα με την οικονομική και κοινωνική στήριξη του κ. Max de Rothschild και των ακολούθων του.
Επειδή λοιπόν τα σχέδια του Καποδίστρια χάλαγαν αυτά του Όθωνα απεφάσισαν να δράσουν έγκαιρα και καταλυτικά, αφαιρώντας την ζωή του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας.
Όπως λοιπόν βλέπουμε χρονολογικά ο Amx de Rothschild εγκατέστησε ένα απόλυτο μηχανισμό καταδυνάστευσης του ντόπιου πληθυσμού μέσα από την οικονομική δουλεία και τα συνεχόμενα (ανατροφοδοτούμενα) χρέη.
Πήρε στα χέρια του όλη την οικονομική ζωή του τόπου και την διαφέντευε κατά τα δικά του συμφέροντα.
Με αυτό λοιπόν το καθεστώς (έτσι όπως βλέπουμε στην ιστορική αναφορά της προηγούμενης ανάρτησης) φτάσαμε μέχρι σήμερα.
Εναλλάσσοντας τις κυβερνήσεις και τους ηγέτες τις οποίες το ολέθριο για την χώρα μας καθεστώς ήθελε να έχουμε.
Θα ήταν μεγάλο λάθος να νομίζουμε ότι εκλέγουμε ηγέτες της αρεσκείας μας, απλά εκλέγουμε ηγέτες που μας δίνει αυτό το επαχθές καθεστώς, και περιμένουμε να δούμε καλύτερες μέρες μέσα από τέτοιους κοτζαμπάσηδες και κοινωνικά απόβλητα του πολιτικού δωσιλογισμού.
Από την εποχή λοιπόν της Εθνικής μας παλιγγενεσίας μέχρι σήμερα ουδέποτε η Ελλάς υπήρξε ελεύθερο κράτος, ήμασταν πάντοτε ένα έθνος υπό ξένη κατοχή η οποία εναλλάχθηκε το 1821 από τους Τούρκους στους Γερμανούς.
Σε όλα τα πιό πάνω που ανέφερα δεν υπάρχει καμία πρόθεση για σενάρια συνωμοσιολογίας, και δεν στηρίζομαι σε εικασίες αλλά μόνον σε πραγματικά γεγονότα τα οποία μπορούν εύκολα να διασταυρωθούν.
Η χώρα μας λοιπόν βρίσκεται σε απόλυτη και ιδιότυπη κατοχή από ξένα κέντρα αποφάσεων, καμία θέληση του Ελληνικού λαού δεν μπορεί να περάσει αν βρίσκεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των τραπεζών.
Κανένας σύγχρονος ηγέτης δεν είναι σε θέση να αναλάβει την επανασύσταση του Ελληνικού κράτους, κανείς Έλληνας ηγέτης δεν υπάρχει για να μπορέσει να αλλάξει το πολιτικό και πολιτειακό καθεστώς της χώρας.
Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτή η πράξης βρίσκεται στα χέρια του Έλληνα πολίτη, ο οποίος θα πρέπει να ενημερωθεί εκτενώς σχετικά με την αληθινή ιστορία του και με τους εχθρούς του έθνους (τους πραγματικούς εχθρούς του έθνους).
Βλέπουμε ξεκάθαρα σήμερα να έχουμε έναν υπουργό οικονομικών ο οποίος δεν εξελέγη ποτέ από κανέναν και είναι διορισμένος από μία δουλική και υποτακτική και δοσιλογική κυβέρνηση διορισμένη και αυτή από το τραπεζικό κατεστημένο, το οποίο όπως αναφέραμε δεν είναι άλλο παρά η βιτρίνα της παγκόσμιας επιχείρησης με το όνομα «κόκκινη ασπίδα» Rothschild.
Παρατηρούμε έναν άνισο αγώνα του Πάνου Καμμένου εναντίον του σημερινού προέδρου της ιδιωτικής επιχείρησης Τράπεζα της Ελλάδας, μιάς επιχείρησης που δεν έχει τίποτα κοινό με την χώρα αυτή, με την αναφορά μου στο όνομα του Καμμένου δεν θέλω να αγιάσω τις πράξεις του ούτε και τις αρχές του, απλά παίρνω αφορμή για να αναφερθώ στον αγώνα αυτόν ο οποίος είναι άνισος και άσχετος με την πραγματικότητα.
Και αυτό διότι όταν οι μέτοχοι της ΤτΕ δούν τα συμφέροντά τους και χαλάνε, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να αλλάξουν το πρόσωπο αυτό με ένα άλλο και να συνεχίσουν να ασκούν την ίδια πολιτική απέναντι στο Ελληνικό έθνος.
Ο πραγματικός εχθρός της χώρας δεν είναι πρόσωπα αλλά καθεστώτα με παγκόσμια εμβέλεια και με απεριόριστη ισχύ, και υπεράνω των νόμων οιουδήποτε κράτους.
Δεν θα αποτολμήσω να δώσω εγώ από αυτές τις σελίδες λύση, απλά θέλω να ενημερωθεί ο κόσμος όσο το δυνατόν ευρύτερα και να καταλάβει ότι το μέλλον του είναι στα χέρια του.
Δεν πρέπει να ακούν του πολιτικούς από οπουδήποτε κι αν προέρχονται, όλοι είναι μέρος ενός σάπιου και ολέθριου συστήματος, όλοι υπηρετούν τον ίδιο ηγέτη και αυτός δεν είναι σε καμία περίπτωση ο Ελληνικός λαός.
Ας ξεκινήσουμε σαν αρχή να αμφισβητούμε τα λόγια τους, ως προδοτικά και ψεύτικα, ας αρχίσουμε να διαγράφουμε τις υποσχέσεις σους, και ας ξεκινήσουμε να δούμε, σαν πρώτο βήμα, την ενίσχυση των τοπικών κοινοτήτων.
Αυτές είναι ο κεντρικός πυρήνας μιας πολιτείας, αυτές είναι και οι μόνες οντότητες που μπορούν να διεκδικήσουν την ελευθερία και την πολιτική και πολιτειακή αλλαγή.
Μία αλλαγή που είναι και η προϋπόθεση για ελευθερία και ανάπτυξη αυτού του τόπου.

 Λευτέρης Γκίνης 17/1/2014 Αθήνα.